430ق.م. /1051 ق.ه. ((دموکریتوس)) (ذیمقراطیس) گفت که همه چیز از اتم ساخته شده است.
حدود 330 ق.م./951 ق.ه. (( ارسطو)) هیئت جهان را مدارهای دایره ای هم مرکزی خواند که زمین در مرکز آن بود.
400م./22 ق.م.ه. دانشمندان اسکندریه برای نخستین بار واژه ((شیمی)) را به کار بردند.
865م./244ه.ش./251ه.ق. ((محمد بن زکریای رازی)) شیمیدان و پزشک بزرگ ایرانی و کاشف الکل و اسید سولفوریک، چشم به جهان گشود.
1643م./1022ه.ش./1053ه.ق. ((توریچلی)) فشار سنج جیوه ای را اختراع کرد.
1662م./1041ه.ش./1073ه.ق. ((رابرت بویل)) قانونی را کشف کرد که فشار وحجم گاز را به هم ارتباط می دهد.
1772 م./1152ه.ش./1187ه.ق. ((پی یر لاپلاس)) کار درباره ی مدار سیارات را آغاز کرد.
1789م./1168ه.ش./1203ه.ق. ((آنتوان لاوازیه)) جدولی با 31 عنصر شیمیایی تنظیم کرد.
1807م./1186ه.ش./1222ه.ق. ((همفری دیوی)) سدیم و پتاسیم را کشف کرد و کارش را برای پیدا کردن چند عنصر دیگر ادامه داد.
1811م./1190ه.ش./1226ه.ق. ((آمادئو آووگادرو)) این قانون را بیان کرد که تعداد مولکولهای گازها در شرایط یکسان برابر است.
1828م./1207ه.ش./1244ه.ق. ((فریدریش فولر)) ماده ای آلی را از اجزای غیر آلی به دست آورد.
1868م./1247ه.ش./1285ه.ق. ((جولز جانسن)) و ((نرمان لاکر)) از روی طیف خورشید به وجود هلیم در این ستاره پی بردند.
1871م./1250ه.ش./1288ه.ق. (( دیمتری مندلیف)) جدولی تناوبی برای عناصر ارائه داد. عناصر کشف نشده بایستی خانه های خالی آن را پر می کردند.
1895م./1274ه.ش./1313ه.ق. ((ویلهلم رونتگن)) اشعه ی ایکس را کشف کرد.
|
